[ Pobierz całość w formacie PDF ]
wygłaszania przemówień, zarówno przed licznym audytorium, jak i wąskim gronem słuchaczy
Oczywiście między tymi dwiema sytuacjami istnieją różnice. Przemawiając do tłumu, nie
będziesz w stanie rozpoznać indywidualnych preferencji dotyczących sposobu myślenia (i
niewielki przyniosłoby to pożytek), toteż aby przykuć uwagę większości słuchaczy na możliwie
najdłuższy czas, użyjesz zróżnicowanych wypowiedzi, obejmujących wszystkie trzy
podstawowe modalności. Zawodowi mówcy doskonale o tym wiedzą, dlatego tez przeplatają
wyrażenia charakterystyczne dla wzrokowego i słuchowego trybu myślenia. Znacznie mniej
osób zdaje sobie sprawę z tego, ze należy używać bogatego zestawu bodzców zmysłowych, nie
ograniczając się do słów odzwierciedlających system reprezentacji preferowany przez samego
mówcę. Drobny przedmiot przekazany słuchaczom w celu zilustrowania określonej tezy, coś,
czego można dotknąć i obrócić w dłoniach, może zdziałać cuda jako środek przykuwania uwagi
91
osób myślących kinestetycznie.
Znajomość metamodelu jest atutem w sytuacji, kiedy musisz sprawnie myśleć stojąc przed
słuchaczami. Najtrudniejsze pytania, w tym kwestionowanie atrakcyjności oferty, mieszczą się
w ramach jego standardowych wzorców Np. To się nigdy nie sprawdziło " (nigdy?), To
oczywiste " (oczywiste dla kogo?). Stosując tego typu zabiegi, potraktujesz swych poten-
cjalnych klientów uprzejmie, a jednocześnie ostatnie słowo będzie należało do ciebie. W
Wielkiej Brytanii lęk przed wystąpieniami publicznymi jest bardzo rozpowszechniony, można
go jednak zwalczyć bez trudu, stosując techniki NLP, umożliwiające przeramowanie własnej
samooceny oraz ćwiczenie w wyobrazni pożądanych zachowań na długo przed wystąpieniem
wobec rzeczywistych słuchaczy.
ZASTOSOWANIE TECHNIK NLP W STOSUNKACH Z INNYMI
Techniki odnoszące się do wykonywania zawodu sprzedawcy, uczestnictwa w zebraniach i
prezentacji oferty handlowej można zastosować zawsze wówczas, gdy próbujemy nakłonić inną
osobę do określonego zachowania, poczynając od uzyskania zwrotu pieniędzy za odniesione do
sklepu towary po zachęcenie dzieci do posprzątania zabawek. Większość naszych problemów
wydaje się dotyczyć stosunków z innymi. Rozważmy pospolity przypadek współpracy z osobą,
która działa ci na nerwy". Nigdy nie nawiązałbyś z nią znajomości, gdybyś nie byt do tego
zmuszony. Niestety, twój zawód wymaga utrzymywania kontaktów z tą osobą. W jaki sposób
NLP może pomóc w rozwiązaniu tego rodzaju problemu?
Mógłbyś rozpocząć od zastosowania w praktyce założeń omówionych w rozdziale 1. Pamiętaj,
że każdy z was posiada odmienną mapę, interpretując otoczenie w sobie tylko właściwy sposób
i inaczej rozkładając akcenty. Twój współpracownik może przywiązywać wagę do czegoś, co
ty uważasz za błahe, i na odwrót - twoje priorytety mogą wydawać się prawie nieobecne w jego
myślach. Zrozumienie, że żaden z was nie zna obiektywnej rzeczywistości, lecz widzi ją w
ograniczony i przefiltrowany sposób, może być lekcją pokory. Roszczenie pretensji do
znajomości obiektywnych faktów i prawa do ich oceny jest nie tylko pozbawione racji, ale
również nieprzydatne; nie osiągniesz w ten sposób zamierzonych rezultatów. Skuteczna
komunikacja nie polega na stosowaniu decydujących argumentów, lecz na zrozumieniu mapy
drugiej osoby i nawiązaniu w ten sposób owocnego kontaktu.
Powyższe stwierdzenie nawiązuje do założenia, iż w komunikacji liczy się wynik. Jeżeli ktoś
może wywrzeć negatywny wpływ na twój stan ducha i wytyczone cele (a nawet na twą karierę),
a komunikacja nie przynosi pożądanych rezultatów, należy rozpoznać system myślenia
preferowany przez tę osobę. Pracownik pewnej firmy, zatrudniony na kierowniczym
stanowisku, stale popadał w konflikt ze swoją szefową. Ukończywszy kurs NLP, nagle zdał
sobie sprawę, że oboje mówili różnymi językami. Kilka słów wypowiedzianych przez szefową
w dniu, kiedy mężczyzna ów powrócił do pracy, podpowiedziało mu, że preferuje ona
kinestetyczny sposób myślenia. Kilka dni pózniej, podczas dyskusji nad ważnym
sprawozdaniem, które obojgu napsuło wcześniej wiele krwi, starał się unikać
charakterystycznych dla siebie wyrażeń wzrokowych" ( Czy nie widzi pani tego w ten
sposób"? To wygląda dobrze."), zastępując je słowami, często używanymi przez szefową:
Potrafię lepiej uchwycić całość", ten akapit odczuwa się znacznie lepiej", co by pan czuł,
gdyby... ?" Ponadto mówił wolniej, gdyż dotychczasowe tempo jego wypowiedzi najwyrazniej
irytowało szefową. Znalazł wyjście z impasu komunikacyjnego, uświadamiając sobie, że ludzie
interpretują to samo zjawisko w różny sposób. Zacznij zatem rozpoznawać preferowane
systemy reprezentacji innych osób i spożytkuj tę wiedzę w każdym akcie komunikacji i w
każdego rodzaju stosunkach.
Rozpoznawanie preferencji co do treści życia"
Moje doświadczenia dowodzą, iż problemy we wzajemnych stosunkach bywają również
skutkiem odmiennych preferencji co do kategorii robić", mieć", być", wiedzieć" i
92
współżyć", omówionych w rozdziale 2. W twoim otoczeniu mogą być osoby, które są
zadowolone tylko wówczas, gdy wszyscy wokół coś robią". Nawet jeśli twoje sprawy służ-
bowe są załatwione i zgromadziłeś wszystkie niezbędne informacje, twój współpracownik
może stwierdzić, że nic nie robisz. Nietrudno ulec frustracji, wiedząc, iż owo robić" nie jest
najważniejsze, lub że potrzebujesz więcej danych (wiedzieć) albo dodatkowych funduszy
(zdobyć), pracowników, maszyn itp. By zadowolić tę osobę, czasem wystarczą pozorowane
działania, które mogą procentować poprawą waszych wzajemnych stosunków.
Jeżeli zatem zgadzasz się na drobną zmianę procedury lub systemu pracy, zrób" coś, np.
zacznij przerzucać fiszki w kartotece lub napisz sprawozdanie. Przejaw jakąś formę działania,
co może przynieść niespodziewane efekty. Odpowiadając w ten sposób na oczekiwania
współpracownika, możesz np. podnieść swe umiejętności w zakresie organizacji pracy.
Obserwując zachowania, wypowiedzi oraz przyczyny irytacji twych kolegów, wkrótce rozpo- [ Pobierz całość w formacie PDF ]