[ Pobierz całość w formacie PDF ]
może trwać godzinami z dołączeniem wspólnych medytacji itd. Ważnym zadaniem takiego kontaktu jest
również wzajemna stabilizacja w sferze subtelnych stanów emocjonalnych oraz uzyskanie pełnej
obopólnej harmonii. Takie współdziałanie nie osłabia uczestników, a przeciwnie znacznie podnosi ich
potencjał bioenergetyczny, dzięki wytwarzaniu znacznego nadmiaru udany (którą za pomocą siły woli
można aktywnie pokierować na wykonanie określonej pracy). Nadmiar udany ulega pózniej
sublimowaniu.
Jak widać, celem takiego obcowania płciowego nie jest osiągnięcie orgazmu. W razie potrzeby
może on oczywiście mieć miejsce na końcu rytuału.
Nieprawdaż, że to wszystko jest bardzo niepodobne do formy stosunków płciowych przyjętej w
naszym otoczeniu?
Nawiasem mówiąc, według danych amerykańskich dotyczących polowy naszego wieku w USA
średni czas trwania aktu płciowego wynosił mniej niż 2 minuty. Co można odczuć za ten czas? Czyż
można tu mówić o jakiejkolwiek .subtelności przeżyć? Cóż dobrego można za ten czas przekazać
ukochanemu? Czyż nie zmęczenie, nie wzajemną obcość niosą te chorobliwe wybuchy prymitywnych
namiętności?
Mniej więcej takie same cyfry mogłyby być otrzymane prawdopodobnie również dla wszystkich
innych rozwiniętych pod względem technicznym krajów, gdzie brak jest kultury życia płciowego. Czyżby
właśnie nie dla tego tak trudno jest znalezć człowieka zadowolonego ze swojego życia płciowego? Czyż
nie z tego powodu rodzi się pogardliwe potępienie go przez tych, którzy poznali tylko prymitywną,
zwierzęcą jego stronę?
W człowieku zakodowana jest pewna wrodzona forma aktu płciowego podobna do formy tego
samego typu zachowań u innych przedstawicieli gromady ssaków. Polega ona na wysokiej dynamice
intensywnego mechanicznego pobudzenia genitalnych stref erogennych w celu szybszego osiągnięcia
orgazmu. Przy tym każdy z partnerów myśli tylko o sobie. Właśnie takie są pierwsze doświadczenia
płciowe większości ludzi.
Pózniej ci, u krórych dokonuje się wzrost duchowy, zaczynają poszukiwać metod sprawienia
przyjemności partnerowi. Lecz ile lat lub dziesięcioleci upłynie na tych poszukiwaniach tym, którzy
szukają w pojedynkę, bez skorzystania z doświadczenia innych? Ile za ten czas może wydarzyć się
tragedii?
... W dalszym ciągu danej rozmowy celowe jest poruszenie następujących kwestii:
a) prawidłowości dojrzewania i rozwoju funkcji płciowej oraz pochodzenie odchyleń w
zachowaniach płciowych (znajomość tego zagadnienia jest szczególnie ważna dla obecnych i przyszłych
rodziców),
b) możliwe zaburzenia funkcjonalne sfery płciowej u mężczyzn i kobiet oraz
metody ich korekcji.
W skrótowej formie przedstawimy niektóre najważniejsze momenty wymienionych punktów.
Dojrzewanie układu płciowego człowieka nie dokonuje się w jednej chwili. Przeciwnie, oddzielne
jego części składowe przejawiają swoją dojrzałość w kilkuletnich odstępach.
Tak, na przykład, napełnienie krwią ciał jamistych narządów płciowych może mieć miejsce już w
pierwszym roku życia dziecka. Jednak w tym wieku erekcji nie towarzyszą jeszcze przeżycia
emocjonalne o zabarwieniu seksualnym.
Następne stadium dojrzewania płciowego przypada na wiek od 12 do 18 lat. Ten okres nazywa
się okresem niezróżnicowanej. seksualności młodzieńczej , mając na uwadze to, że mimo nastąpienia
anatomiczno-fizjologicznej dojrzałości płciowej, jeszcze brak jest ukierunkowania płciowego na
adekwatny obiekt (dojrzałego płciowo człowieka płci przeciwnej). Ze względu na taką właściwość wiek
ten jest niebezpieczny w sensie możliwości kształtowania na podłożu odruchów warunkowych
patologicznego ukierunkowania płciowego, takiego jak pociąg do zwierząt, przedmiotów nieożywionych,
osobników swoje płci itd. W celu uniknięcia takich odchyleń dziecko nie powinno być między innymi po-
zbawione możliwości obcowania z rówieśnikami obojga płci, oraz powinno być we właściwym czasie
informowane w dostępnej dla jego wieku formie o normalnych stosunkach płciowych ludzi dorosłych.
W tym wieku charakterystyczną manifestacją rozwijającej się funkcji płciowej jest onanizm. Dane
zjawisko okazuje się być powszechne wśród wszystkich zbadanych pod tym względem ssaków. Jak
wynika z wypowiedzi ankietowych występuje ono również u przytłaczającej większości ludzi (częściej
mężczyzn). Onanizm nie jest zjawiskiem chorobowym (za wyjątkiem przypadków tak zwanego
nadmiernego onanizmu ) lub przejawem złego przyzwyczajenia i jako taki nie pociąga za sobą
rozwoju jakichkolwiek schorzeń, jak to było utrzymywane pod wpływem doktryny kościelnej przez lekarzy
minionych wieków. Przeciwnie, właśnie straszenie dziecka niezdolnego oprzeć się pociągowi do
masturbacji rzekomymi strasznymi następstwami, stosowanie wobec niego grózb i kar często
doprowadza do stanów nerwicowych i zaburzeń psychicznych.
Mimo wszystko jednak lepiej nie puszczać na żywioł wskazanego przejawu funkcji płciowej
dziecka. Z pozycji bioenergetyki, zbyt częste niepotrzebne usunięcia z organizmu udany jest
niepożądane, ponieważ ta bioenergia mogłaby być wykorzystana przez sublimacje dla rozwoju
intelektualnej, fizycznej oraz innych funkcji organizmu. Korekcja zachowania dziecka pod tym względem
powinna jednak być dokonywana w bardzo taktownej formie, na przykład przez zachęcenie go do zajęć
w sekcjach sportowych, kółkach zainteresowań itd.
Wkrótce po nastąpieniu anatomiczno-fizjologicznej dojrzałości płciowej u niektórych dziewczynek
zaczynają ujawniać się cechy psychogenetycznego stadium harmonia , o czym była mowa wyżej.
Rodzice mogą mylić to z przedwcześnie obudzoną seksualnością i reagować bezpodstawnymi
represjami. W istocie pociąg w postaci dążenia do aktu płciowego pojawia się dopiero kilka lat pózniej.
Tak, że mądre postępowanie rodziców w tej sytuacji będzie polegać na delikatnej korekcji zachowania
ich dziecka z uwzględnieniem przebiegu jego psychogenezy.
Ostateczne dojrzewanie płciowe u człowieka następuje dopiero z pojawieniem adekwatnego
ukierunkowania płciowego, opierającego się na specjalnych mechanizmach, o których można przeczytać
w literaturze specjalistycznej.
W dalszym ciągu zajęć można podać informację na temat ośrodków erogennych, a następnie
przejść do najbardziej częstych zakłóceń czynnościowych funkcji płciowej. Zalicza się do nich u kobiet -
anorgazmię, u mężczyzn - impotencję i przedwczesną (następującą szybko i w sposób niekontrolowany)
ejakulację.
Anorgazmia u kobiet występuje najczęściej z dwóch powodów. Pierwszym powodem jest
nieadekwatny sposób odbywania aktu płciowego, przy którym, w szczególności, może mieć miejsce brak
oddziaływania na podstawowe strefy erogenne. Drugi powód - niezdolność do rozluznienia
psychicznego. Takie rozluznienie łatwo osiąga się przy przejściu koncentracją z adżny do anahaty. Te-
raz z pewnością dla wszystkich stanie się jasne, że przy obcowaniu płciowym ani jeden z partnerów nie
powinien znajdować się koncentracją w adżnie, gdyż wyklucza to możliwość osiągnięcia harmonii i
subtelności emocjonalnej dla obojga.
Osłabienie funkcji płciowej u mężczyzn następuje najczęściej wskutek przemęczenia
umysłowego lub fizycznego lub też stresu psychicznego. Przy przemęczeniu udana sublimuje się w
energię innych czakr, jest zużywana i nie wystarcza jej dla zapewnienia wypełniania funkcji płciowej.
Inną przyczyną może być adżniczny stan przy próbach obcowania płciowego. Oprócz już znanych
wskazówek w tym zakresie można w tym przypadku poradzić również, aby nie współżyć wieczorem lub
nocą, szczególnie po męczącym dniu pracy. [ Pobierz całość w formacie PDF ]